به گزارش خبرنگار مهر حجت الاسلام حمید شهریاری در نشست تخصصی «تمسک به قرآن کریم، رمز وحدت و عزت» که از سوی معاونت فرهنگی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در نمایشگاه بین المللی قرآن برگزار شد، ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات برای حاضرین در جلسه، با اشاره به مراتب ساخت سی و سه پل در اصفهان و مشارکت گروهی در ساخت این بنا در زمان شاه عباس، اظهار داشت: عده‌ای در ساخت آن به طور مستقیم و عده‌ای به صورت غیر مستقیم مشارکت داشته‌اند. در مورد رود نیل و عصای موسی (ع) نیز به همین شکل بوده است و علاوه بر خداوند، اسباب و علل مادی در آن دخیل بوده‌اند. اگر خدایی نباشد، جبرئیل و عصاء و موسی (ع) چه کاره‌اند؟ جبرئیل واسطه در معجزه موسی (ع) است و این معجزه توسط حضرت موسایی رخ می‌دهد که عصایی هم داشته است.
وی با ذکر مثال‌هایی از قرآن ادامه داد: امروز ما هم اگر می‌خواهیم به وحدت برسیم باید حواسمان به کسانی که به وحدت صدمه می‌زنند باشد. باید بدانیم که یکی از خطرناک‌ترین حربه‌های دشمن نسبت دادن کفر به برخی فرقه‌های اسلامی است، تا در بین امت اسلام ایجاد جنگ و یکدیگر را تکفیر کنند، خون دیگری را حلال شمارند و جنگ و خونریزی برپا کنند. اما چرا گاهی دوستان ما در زمین دشمن بازی می‌کنند و به فرقه‌های دیگر نسبت ناروا می‌دهند؟
دبیرکل مجمع تقریب افزود: خداوند کتاب آسمانی در اختیار ما قرار داده است که می‌تواند معیار رفع اختلافات باشد؛ خداوند صفت میراندن را هم به خود و هم به ملک الموت نسبت داده است، حال آنکه خود ملک الموت به تنهایی و بدون اراده خداوند قادر به این کار نیست، پس اگر کسی بگوید من خلق کردم، آیا ممکن است کسی غیر خدا و بدون اراده او بتواند چنین کاری کند؟ نفع و ضرر از جانب خداست ولی ممکن است اسباب خود را به دست دیگری داده باشد. کما اینکه حضرت عیسی (ع) خلق می‌کرد اما این خلق بدون خدا ممکن نیست. فاعل مباشر حضرت عیسی (ع) بوده است اما اذن الهی در معجزه حضرت عیسی (ع) دخیل بوده است. حضرت عیسی (ع) می‌تواند خلق کند و می‌تواند شفا دهد اما به اذن الهی است.
حجت الاسلام شهریاری با ذکر مثال‌هایی از قرآن تأکید کرد که به اذن خداوند کسی مشرک نمی‌شود و خود قرآن این را می‌گوید. لذا قرآن را باید دقیق‌تر بخوانیم و در آن تدبر کنیم، حربه دشمن را بشناسیم و در زمین دشمن بازی نکنیم.
وی در پایان گفت: ما معتقدیم که باید معیار اختلافاتمان را قرآن قرار دهیم و باید همواره به آن استناد کنیم و هرکجا در تفسیر اختلاف وجود داشت اجتهاد طرف مقابل را تجویز کنیم و به سرعت آن را تکفیر نکنیم چرا که این کار باعث می‌شود تا به آن سمتی که دشمن می‌خواهد، حرکت کنیم. در واقع ما نباید با اسناد تکفیر و شرک در درون جامعه اسلامی موجبات نفاق و نقض وحدت اسلامی را پیش بیاوریم. همانطور که لازم است در مورد وحدت صحبت کنیم باید در مورد مناقضات وحدت هم سخن به میان بیاوریم و وظیفه ما این است که جلوی آن را بگیریم.
نظر شما